Fred Murray school

Hooi allemaal!

We hebben op vrijdag 24 oktober een bezoek gebracht aan de Fred Murray school. Onze docent van de PABO, Johan Theil, was afgelopen twee weken in Suriname. Hij deed op een school in Moengo vrijwilligerswerk via de organisatie werelddocenten. Dit zijn docenten die op verschillende plekken in de wereld leerkrachten komen ondersteunen bij het verbeteren van hun onderwijs. Onze docent vroeg of wij wilden langs komen om de school te bezoeken. Dit vonden wij een heel leuk idee, maar moesten op stage wel regelen dat we er die vrijdag niet zouden zijn. Gelukkig kon mijn groep worden opgevangen door de leerkracht van groep 7 en vonden de leerkrachten het een uitdaging voor ons om erheen te gaan.
Vrijdag morgen om half 7 werden we door onze taxichauffeur opgehaald en afgezet bij een mevrouw die ook voor die stichting werkt. Met haar konden we meerijden naar Moengo. We reden eerst over de hoge brug. Deze brug is 75 meter hoog en gaat over de Suriname rivier heen. Vanaf de brug heb je een mooi uitzicht naar de stad Paramaribo en aan de andere kant van de rivier het groen van Nieuw-Amsterdam. De rit duurde zeker wel 1,5 uur. We reden gelukkig over een goed geasfalteerde weg. We reden door mooi groen gebied met veel bomen. Onderweg kwamen we nog een reusachtig spinnenweb tegen. Heel mooi om te zien. We zagen deze spinnenweb, omdat het erg mistig was en de dauw op het spinnenweb goed te zien was. We reden er zo snel voorbij dat we geen foto konden maken.

Aangekomen op de school stond onze docent ons op te wachten. We gingen eerst langs de directrice om kennis te maken en daarna leidde Johan ons rond. Op de school zitten ongeveer 275 leerlingen. Dit is de grootste school van Moengo. In een klas zitten z'n 15 a 20 kinderen. De leerkrachten vinden het veel als er meer kinderen in een klas zitten en vinden dit onhandig. Wat opvallend was toen we aankwamen was dat alle kinderen een ochtend lied aan het zingen waren in de klas. Dit kwam omdat de school net was begonnen. Ook hadden alle kinderen een uniform aan. We mochten bij Johan in de klas kijken hoe hij de kinderen lesgaf en hoe hij de leerkracht nieuwe ideeën aandroeg. Tijdens de les merkte je dat de leerkracht boven de kinderen uit moest schreeuwen dit ook omdat de school vrij open is en je de andere kinderen in de andere lokalen hoort praten. Ook hebben ze geen regels in de klas waar de kinderen zich aan moeten houden. Johan leerden de kinderen via een rekenspelletje hoe je ook makkelijk per 10 kan tellen. De kinderen vonden het heel leuk om een spelletje te doen. Dit doen ze namelijk in de les nooit. Daarna introduceerde hij het rekenrek. De kinderen tellen namelijk nog elke kraal i.p.v. per 5 of 10. Na de uitleg hebben wij ook wat rond gelopen om de kinderen te helpen. Toen ging de bel en dat betekende dat het pauze was. De kinderen gingen naar de binnenplaats en sommige bleven door rekenen. Hier was niet echt structuur in te vinden. Johan liet ons het nieuwe rekenboek zien die elke Surinaamse school van de overheid heeft gekregen. Dit is een boek van de Nederlandse versie van Wereld in getallen die is omgevormd naar Surinaamse begrippen. Er komen bijvoorbeeld geen euro's in voor maar Surinaamse dollars (SRD). Wat dan wel weer opvallend is, is dat er op de plaatjes wel handschoenen en sjaals te zien zijn. Ook hebben ze van de overheid nieuwe taalboeken gekregen die een kopie van een Nederlandse versie is.
Na een bezoek gebracht te hebben aan groep 4 mochten we kijken bij groep 8. Deze kinderen zaten allemaal apart. We gingen achterin zitten. Sommige kinderen hadden hun taal boekje niet bij zich en mochten bij iemand anders aan de tafel zitten.
Wat opvallend is, is dat de leerkrachten van die school totaal niet aan het pedagogische klimaat denken en hoe je lessen leuk kunt maken. Dit was wel even een schok dat het zo dus ook gaat i.p.v. wat je gewend bent.
Om 11 uur was er een talentenshow op de binnenplaats. Alle groepen hebben van te voren iets ingestudeerd. Er werden tafels buiten gezet en er werd een klein podium gecreëerd. De kinderen moesten eromheen staan en per groep werd er een optreden verzorgt. Nou zo goed als ze hier dansten, kan geen enkele Nederlander. Woow!!! Als leerkracht houd je je eigen kinderen in de gaten tijdens z'n vrije situatie. Nou hier op school doen de leerkrachten niks en laten het over aan de directrice en aan de drie werelddocenten. Echt bizar. Groep 1/2 ging tijdens de optredens al terug naar hun klas. Het was te druk voor de kinderen. Wij gingen ook even bij de kleuters kijken. Een meisje vond mij heel interessant en wilde steeds mijn hand vasthouden. Ook veegde ze over de binnenkant van mijn handen en keek daarna naar haar eigen handen. Blijkbaar had ze nog nooit een blanke gezien. Ze vond het wel interessant. Ook raakten ze later mijn voeten en slippers aan. Een aantal andere kleuters kwamen kijken war ze aan het doen was. Echt Eem kleuter die zich nergens voor schaamt. Heerlijk!!!

Na schooltijd zijn wij met de taxi gereden naar het verblijf van onze docent. Op dit terrein stond nog een school. In de kerk van deze school kregen de leerkrachten van de drie scholen die meededen aan dit project een oorkonde. Dit vonden ze best spannend omdat de Surinaamse docenten dit niet gewend zijn. Daarna zijn wij met een Surinaamse bus meegereden met 12 werelddocenten terug naar Paramaribo. Het was een bijzondere dag en een dag om niet snel te vergeten!